Aynaya her bakışımda konuşuyorum kendimle...(içten içe)
(bu bir delilik belirtisi midir?
tabi öyle algılanabilir,tersini iddia etmedim hiç...)
Görünüşümle alakalı hakaretler ettiğim,mutsuz bir günün ardından ağlayarak "nefret ediyorum senden" dediklerim olmuştur çokça...
Etmişimdir de zaten...
Bugün ablam küçük bir kızın yaptığı muzipçe şeylerden bahsediyordu...bizim ufaklığın yaptığı şeylerden biri de şuymuş:
Aynaya bakıp elini uyarır gibi sallar"Biz gidiyoruz,sen burda kal,peşimizden gelme..."dermiş.
Başlangıçta gülmüştüm buna komikti ne de olsa,farkında değildi belli ki aynadakinin kendisi olduğunun...
Düşündüm de benim de öyle çok geride bırakmak istediğim "ben" var ki...
"Bu ben miyim?" dediğim onlarca "ben"...
Aynanın karşısına geçip:
"Ben gidiyorum,sen burada kal ve sakın bir daha gelme!"demek istediğim...
Kendim öyle miyim yoksa arada kaçamak yapıp başka bir kostüme mi bürünüyorum bilmiyorum.
Bildiğim bir sürü "ben" var benden içeri,benden dışarı atmak istediğim!
3 yorum:
Aynada gördüğünden fazlasısın sen.İçini göstermediği sürece avunma,avutma kenini onlarla..
içimi göstermiyor diye bildiğim bi kişiliğe neden bürünüyorum o zaman?nedir beni o kişiliklere iten?nasıl kurtulunur sahte benlerden?
Bunu ayna karşısında yapmamalısın o halde.Sana görüntünden fazlasını vermez.
"Herşey suretin suretinin sureti."Bu replik hangi filmde biliyorsan izle onu,yok bilmiyorsan bul ve yine izle,iyi gelir.
Yorum Gönder