gariplik garibanlık ne dersen de

Bugün sabahın ilk ışıklarıyla(abartmayalım) sabahın ilkten sonraki ışıklarıyla ki bu 9-10 arası oluyor bitanecik Ankaramıza yağmur demek isterdim ki değil kar yağdı.
bilmiyorum Ankara'nın iç kesimlerini belki de mekanı "Beytepe" diye kısıtlamalıyım.Malumunuz fakültemiz biraz(!) dağlık,tepede falan işte.
iç kesimlerde yağan karın birazcık -ki burada yine ünlem var- fazlası yağar beytepeye.
biraz beylik var galiba 8-)

çok fazla haksızlık etmek istemiyorum çünkü birgün öncesi benim Aşti'ye yürüyerek gittiğim günü seçmişti yağmur da.
neyse ki ıslanmayı fazla umursayan biri değilim.
hatta yanımdan geçen arabanın pantolonumu çamura bulamasına da aldırmadım dün.

neyse.
bugünlerde bir gariplik var bende.
garip şeyler de oluyor.

bir günüm bir günüme asla uymuyor.
mesela yarın gideceğim geziden bugün vazgeçiyorum.
en çok gitmek istediğim yerlerden olsa da (bknz:Amasra&Safranbolu)

kafamı karıştırıyorum:S
allak bullak olmaktan gayet umursamaz moda geçebiliyorum.

elime geçen her şeyi kırıyorum.
okuldan iki sandalye bir kapı gitti mesela.
sanki parçalanmak için beni bekliyormuşlar gibi ben ufak bir dokunuş yapıyorum ya da bir çanta kouyorum mesela sandalyeye aniden parçalara ayrılıyor.tuhaf sesler çıkarıyor:S

tasarım kursunda örnek resimler gösterirken hoca,ekranda arif beliriyor,hani nerden alaka?

benim yüksek not aldığım sınav günü ben okula gelmiyorum.efenim hoca birkaç isim okuyup onları alkışlatıyor falan filan...gözüm alkışta falan değil de birgün gitmedim o ve başka başka şeyler olmuş:S

49 kilodan 56 ya yükseldiğimi öğreniyorum 2 ay bile olmayan bir süre zarfında ki bunu destekleyen hiçbir şey yok.sanırım yanlış tartılar da beni buluyor(tartı da artistik bir şeydi yanıltmaz izlenimi vermişti bana)

bilmiyorum hem ben garibim hem çevremdekiler.
çevremdeki nesneler.
daha minik minik birçok şey var.
benim de tatile ihtiyacım var.