çocuğum

Çocuğum ben,ama büyük değil.büyük olup da içinde çocuk gizleyenler var ya bir sürü.onlar gibi değil.çocuğum ben.çocuk gibi düşünüyor,çocuk gibi davranıyorum.çocuklar gibi şen değilim ama hep.büyümüş insanlarla dolu etrafım.ben apartmanlar içinde gecekondu gibiyim.
Küçücüğüm kalabalıklar içinde.ne onlar kadar katı düşüncelerim var ne onlar kadar güveniyorum kendime.katı düşüncelerim yok.dimdik gözükmüyorum yol kenarlarında,fikirlerim var ama kalıba sokmuyorum onları.güvensiz bir evim var,küçük.haritalar arasında kayıp.
Çocuğum ben.gecekonduda yaşayan,gündüz bir dala konamayan kuşun sahibi.
Biri bana büyüyememişsin demişti.
Ağlamıştım.
Ama olmamıştı istediğim.
Hani çocuktum?

Boyu uzayıp fikri kısalan insanlar var.
İşi gücü bırakıp etiket yapıştıran insanlar var.
Pek çok zaman oldu o :“çocuksun sen” diyeli.
Çocuktum ben belki, evet.
Ama büyümek zorunda değildim.seninle aynı kulvarda olmak zorunda değildim.
Birini tam tanımadan etiketlemek ne kadar büyüklükse…
Anlamadım ben.
Çocuktum.

( ...)
Genel anlamda bir etiketleme söz konusu.
Çocuk halimle rahatsızlık duyuyorum.
Kapağı bırakın, kitabı okuyun artık.