psikopatlıkta final heyecanı

soğuklar sonunda beni de buldu.

zaten bugünlerde bir tuhaf ve de psikolojik buhranlardayım bir de sen eksiktin demedim ona.

ama her an diyebilirim.

yeni yıl bana kışa özgü bir hediye getirdi evet:grip.

sağolsun, iyi etmiş.

finallerin dibime gelmiş olmasından kaynaklanan tutuşma başlasa da kendimi yeterince ısıtamamışım ki bu hallerdeyim.

ödevler de bir yandan saldırıyor tabi.

bir şey bindi mi üzerine binek belliyor seni dertler ve uzun eşek oynuyorlar(!)

psikolojim beni buhranlardan psikopatlığa sürüklüyor ki yazının gidişatı da bu yönde.

öğleden sonra yazdığım "aşk acısı çeken kız" yazısını da bu yüzden kaldırdım.

"zavallı hisseden ben" kendini odalarımdan birine kilitledi.

ve izlerini ortadan kaldırdı.

tutuklanma riski taşımasa da.

neyse istense bu blogta benzeri yazılar bulunabilir tabi.

geçtik.

evet hiç bir yerde kalmadığım için "nerde kalmıştık?" gibi saçma bir soruyla beyinleri allak bullak etmeye(!) niyetim yok.

fizik çalışmak saçma geliyor sadece belki tek sebebi bu.

newton'un hayatını okumayı yeğliyorum ki o da bir ödevdir sonuç olarak.

analiz içinse kendimi analiz edemezken nasıl o şeyleri analiz etmemi bekliyorlar emin değilim.

hatta her an bölümü bırakabilirim.

potansiyel var içimde.

("kinetiğe dönüşemese de" diye iğrenç bir espri yapmayacağım korkmayın.)

onu bunu bıraktım da finalleri bitirir bitirmez kendimi istanbula atışım da beni şaşırtıyor.

sanırım yolculuk bakırköye doğru olacak.

sonum hayır olsun.

amin.

çıkarın beni burdaaaaaaaan!