Savunma mekanizması gibi bir şey şu "avunma". Kendimi kandırmayı iyi becerdiğimden bazen kendimi kandırıyor muyum, yoksa yaşanılan gerçek mi bilemiyorum.
Birkaç haftadır kendimi bulunduğum konumdan çıkartıp bir hayal peşine düşer oldum. Adı "a.d.ç" Bunu çözmeye çalışan insanlar oldu ama dedim "tahmin edemezsiniz" Zaten içerikten değil de teorikten bahsedeceğim ben:)
Bu a.d.ç bir hayaldi, toz pembeydi her hayal gibi. Tozu gözüme kaçmıyordu yalnız. Beni mutlu eden bir şeydi işte...Peşinde koşturduğum, en küçük ışıkta yanında bitiverdiğim bir hayaldi. Karanlıklardan kaçıp o kelime ardında buluyor idim kendimi.
Yalnız hayal ile gerçek arasındaki çizgiyi fark edememişim ben. Gitmişim ardından minik adımlarla...Birden küçük hayal gerçek oluvermiş. Oysa imkansızmış ya ondan gitmişmişim ben ardından. Ama imkansız diye bir şey yokmuş!Olmuş.
Bu kez korkmuşum ben. Bu bir avuntu muymuş yoksa bir istek mi? Hem gerçek orta yerdeyse ve etrafında sadece sen yoksan artık oyun oynanmamalıymış.
Bilememişim.
Kalıvermişim orta yerde.
Her hayal böyle miymiş yoksa?
Gerçekleşince sönüverir miymiş?
Hayalken mi güzelmiş?
Bilememişim.
"Zaman"
O en iyi çareymiş.
5 yorum:
zaman çare miymiş sahi 8-)
Yapacak bir şey yokken öyle deyip geçiştiriyorum işte:)
Bir şekilde çare olmak zorunda değil mi ya?
Bazen hayalini kurduğun şeyin gerçek olmasada üstüne gitmek gerekiyor. Ancak o hayalin gerçek olmayacağını yaşayarak anlayınca insan ikna olabiliyor. Sobaya elini değdirip elini yakmadan ateşten uzak durmayı öğrenemeyen çocuk gibi oluyor insan bazen.
umarım oluyordur 8-)
haa bir de gri güzel olmuş :)
@cartmantr
Her hayalin peşinden gidilse keşke...Bazı hayaller yalnız hayal olmaktan öteye geçemiyor malesef:/
@sLn
Teşekkürler:))Beğendğine sevindim:)
Yorum Gönder