Şu yazımda bahsetmiştim çocukluk arkadaşlarımdan... Yıllar sonra yüzlerini bir fotografta gördüğüm, nasıl birileri oldukları hakkında zerre kadar fikrimin olmadığı ama içten içe sevdiğim insanlardan. Sanki o sevgiyi küçük bir kutuya kapatıp yerleştirmişim içimde bir yerlere...
Şu kader denen şey tuhaf! Ben yıllar sonra mektup aracılığıyla tanımak istediğim insana kavuşuverecekmişim meğer. Meğer kader bir şeyleri yerli yerinden oynatıp, ummadığın şekillere getiriveriyormuş. Yolumuz Sivas'a da düşermiş. Bu blog yazarı çocukluğunu anlamlı yapan kişilerle yüz yüze gelebilirmiş yeniden...Tuhaf bir şekilde eski günler yeni günler oluverirmiş.Belki yeni tanışan ama tanışmadan önce birbirlerini seven insanlar gibi hissedilebilirmiş. O kaldırılan sevgi kutucuğu kaldırıldığı köşeden çıkartılır, yerine kocaman bir kutu yerleştirilebilirmiş...Çocuklukta yapılan arkadaşlık seçimi, yaşamın her dönemi için iyi bir seçim olabilirmiş...
Sevdim çocukluk arkadaşlarımı. Seviyordum ya zaten, işte, yeniden sevdim... Sanki aynıyız, sanki birbirimizi anlamak üzere doğmuşuz! Çoğu zevk, çoğu huy pek tanıdık...
Birbirimize kendimizi anlatmadan önce hikayeler çıkartıldı meydana tabii...Ben çoğunu hatırlayamadım ama olsun:) Mesela küçücükken bir mektup yollamışım onu bile hatırlayamadım. Kendi el yazımı, eğri büğrü attığım imzayı görünce bir tuhaf oldum. En çok da ne tuhaf etti beni biliyor musun okur kişisi? Yıllar yılı, yazıldığı gibi saklanmış o mektup kağıdını görmek...Böylesi değer verilmek...
Ben bazen anlatamıyorum içimdekileri...Yine anlatamamanın içindeyim işte! Ama bilinsin bu tarih...Bir ağustos günü güzel bir arkadaşlığa kalındığı yerden devam edildiği bilinsin...
başlık:110
1 yorum:
ben de ilk arkadaşlarımı bulmak için o kadar çaba gösterdikten sonra karşılığını alamayınca benim gibi vefalısı pek bulunmaz diyordum yanılmışım :). Zira bir hevesle binbirtürlü yollarla ulaştım özldiğim insanlara. Beni hatırlamayanlara kendimi tanıttığımda "eee ne olmuş" diye bir cevap aldıydım. O an anladım hata ettiğmi. Ama bazıları da varki beni benden iyi biliyor. Yıllaryılı onlara ulaşamazken meherse hiç kaybetmemişim. O mutluluk da diğer herşeyi unutturuyor. Çok iyi anlıyorum seni. Umarım bir daha ayrı düşmezsiniz :)
Yorum Gönder