24 Ekim 2009 Cumartesi

Sonbaharım!


Uzun zaman sonra kendini hissettirdi bana sonbahar. Sevindim işte çocuklar gibi! Yok, bilemedin, dışardaki sarı yapraklar, nemli bir rüzgar getirmedi o hissi...En çok da onu sevdim ya ben, bilmediğim bir şekilde hissettim en sevdiğim mevsimi...Güzel bir cumartesi, evde pineklerken buldum ben onu, yapıştım yakasına...

Kafamdaki bazı şeyler rayına oturmuştu aylar sonra... Aylar sonra, içimdeki o belli belirsiz sıkıntı gitmişti. Temiz bir kazak giyer gibi, yeni bir sayfaya yazar gibi, banyo sonrası gelen uykulu hal gibi rahattım...Böyle bir anda fark ettim sonbaharımı. Pencereyi açıp "sahiden de gelmiş" dedim. Beklenen, özlemle beklenen bir misafir gibiydi...

Oysa hazan derler ona, söyleyişi hüzün gibidir...Bana bir huzur gibi geldi, bir huzurun bıraktığı bir gülümseme sıkıştırdı yüzüme...

Sahi şu dökülen yapraklar, dökülmesi gerektiği için değildir de nedendir? Neden o dökülüşe, o yok oluşa üzülürüz ki? Bir sıkıntı dökülüyordur belki, belki...

Ve yine uzun zaman sonra bu kez gerçekten okumak için elime bir kitap aldım. Kendimi kaptırabildim, kapılabildim...Ne güzel şeymiş bu böyle! Kahvem bir kenarda, bir kenarda bir döşek, bir kenarda içi içine sığmayan bir ben. İşte sonbahar böyle bir şeydi, diye geçirdim içimden...

Ne oldu da bugün hissettin diye sorarsa birileri, bilmiyorum. Bir his geldi, gitti, ardında bıraktığı tek cümle sonbaharın geldiğiydi...

9 yorum:

Adsız dedi ki...

naber a. :)
nolduda bugun hissettin :D

The Metonian dedi ki...

sonbahar benim için çocukluktan beri kurumuş yapraklara basmaktır. her ne kadar büyüdükçe, onların da canı olduğunu düşünsem de kendime engel olamıyorum (:

a. dedi ki...

İyiyim vecihi, yazıdan da anlaşıldığı üzere:))
Bilmiyorum ki, anlatması güç bir şey:))

a. dedi ki...

@melankolikdeli
(aynı anda yorum yazmışız:))
Ben de çok severim basmayı:D Hatta ilkokulumuz bahçesi sonbaharda yapraklarla dolardı, en güzel ses orda çıkardı işte:))

Evren dedi ki...

hazan mevsimi hüzün mevsimi deselerde, huzurdur benim için de... öyle güzel anlatmışsın ki içini, iyi gelmiş sana sonbahar... iyi ki gelmiş :)

Adsız dedi ki...

bencede sonabahar hüzün değil huzurdur..insanın bu kadar kendine döndüğü, ruhunun sesine kulak verdiği başka bir mevsimsel dönem tanımıyorum :)

a. dedi ki...

@Evren
Sahiden iyi ki gelmiş:))

a. dedi ki...

@pinkzorro
Kendine dönüş, kendini buluş:))

beenmaya dedi ki...

sonbahar toparlanma mevsimidir benim için. yine, yeni, yeniden başlamak adına fazlalıklarını törpüleme, eksikliklerini tamamlama mevsimidir. bu zamana kadar ama gerekli ama gereksiz aklında ve yüreğinde taşıdığın onca şeyi ardında bıraktığın için ister istemez bir hüzün kaplar insanın içini normaldir bu. ama asıl yine, yeni ve yeniden bir sen için bir rahatlama ve huzur oluşturur insanın içinde seninde farkına vardığın gibi...