Bir Başka Yerden...

Yaşadığım zamana ait değilim. Bir başka yerde olmalıymışım, bir başka diyarda, bir başka dünyada... Biliyorum; dalıp dalıp gidişlerim hep bundan, bulunduğum evrende olup bitenlere bakışlarımı sabitlemem de öyle... Bu yüzden şaşıyorum bazı "rutin" şeylere. Olası olan her şey hep bundan garip geliyor bana..

Hayalde başka bir dünyam olduğundan sığamıyoum buralara. Gitmek isteyişlerimin ardında yatan da bu. Hep bir bekleyiş içinde oluşum, bir arayışta olduğumu hissedişim... Zannediyorum ki bir masal kahramanı bulup beni ait olduğum yere götürecek. "Artık, seni zamanın olmadığı yere götürmenin zamanı geldi" diyecek...

Hayalci olduğumu düşünmüyordum. Benim belli başlı bir hayalim bile yoktu. Sıkı sıkıya tutunduğum bir kapı kolu yoktu. Hayal bana çok uzaktı bir süredir. Hep öyle olduğunu düşünüyordum.

Ne zaman hoşuma giden bir film izlesem, bir kitap kapağı aralasam kendimi oradan çıkaramazdım ben. Kitap kapansa, film bitse bitmezdi bendeki düşünce. Odama, evime, şehrime sığamazdım o zamanlar. Ne vakit yağmur yağsa arardım insanlarımı. Şemsiye kullanmazdım belki bu yüzden. Şemsiyeli insanlar değildi benim diyarımdan olanlar. Önüme bakarak yürüyemezdim işte, hep birileri vardı sanki...Bir yağmurlu günde ortaya çıkıp "işte buradasın" diyeceklerdi... Bu yüzden yağmur sonraları hüzünlenirdim ya, arkama bakıp göremeyince kimseyi hayal kırıklıkları peşimden gelirlerdi ya... Oysa güneşsizdi gün, ne gerek vardı gölgelere?

Üç gün önce tanıştım bir masal kahramanımla yeniden. Adı Jane Eyre imiş... Elimden düşmüyor kitap, zihnimden düşmüyor düşüncesi... Bitiverecek, gidiverecekler diye öyle korkuyorum ki. Bir yandan da kitabı elime almadığım zamanlar özlüyorum. İşte, şu sehpanın hemen üstünde beni bekliyorlar gibi geliyor. Ait olduğum zamandan bir kesit sunuyorlar bana, ait olduğum bayırlardan evlerden sesleniyorlar ruhuma... Ben nasıl dururum oralara gitmeden, o havayı solumadan, nasıl?

Komik ama oturup ağlamak dahi istiyorum. Kitap bitmesin, o tattığım tatlı duygu elimden kayıp gitmesin istiyorum, üzülüyorum elimde olmadan... Kitaptan ayrıldığım zamanlarda bulunduğum dünyayı sevmiyorum. Çok yabancı geliyor, yaşanılası cazibesi kayboluyor, düşüyor gözümden birer birer... Arayışlarım boşa çıkıyor, beklemelerim boşuna, kendi benliğim boşuna...

Sonra da korkuyorum. Ya ait olduğum yere hiç gidemezsen diye çok korkuyorum.