30 Kasım 2011 Çarşamba

Bu Yazı Anlatamadı

Büyüdük sanırım ya da bana öyle geldi. Geldi ve yanıma oturdu cümlesi. "Hoş geldin" demedim, hiç gitmemişti zaten, buradaydı, "az bekle, şuralarda bir yerde olacaktı"nın içindeydi, "nasıl da göremedim!" in yanında duruyordu. Aldım, burada olman ne güzel, dedim. Hoş geldin, demedim, diyemedim, buradaydı, içimde...

Büyüdükçe geçmişim karalanıyordu, kötü ediyordum kendimi, kötü sıfatlarla anıyordum. Unutmak mıydı ya da büyümek miydi adı, olgunluk ya da daha başkası... Bilemiyordum, sadece elimde bir kalem, karalıyordum. Öyle değildin dedi, nasıl sevindim! Değilmişim. Değilmişim. Değilmişim. Üç kez, beş kez tekrarladım da geçmedi sevinci.

Hani seversin, anımsarsın, nerededir nasıldır dersin (kendi kendine), yine de sormazsın ya... Arkadaşınmıştır ama korkarsın, hepsi eskidendi diye, o aynı hisle karşılık vermez de içim kıyılır diye... (Kaçmak mıydı adı?) (Öyleydi.) (Öyleyse yakalandım.) (Güzel bir yakalanıştı bu.)



Tüm imla hataları benim şimdi. Yine de mutluluğum bozulmadı.



.

2 yorum:

buraneros dedi ki...

Son cümleyi not aldım. Sayende cümle zengini olabilirim:)

bellatrix dedi ki...

Sevdim.