Uyanınca aklıma güzel bir gün geliyor. Uykudan gözlerimi açamıyorum; ama uyumamaya çalışarak o günü düşünmeye devam ediyorum. O anının rüyasını da istemiyorum, gerçeğini... Kalkıp karnımı doyurup tekrar düşünmek üzere başımı yastığa koyuyorum. Böyle birkaç saat geçiyor. Kapılar pencereler hep açık, üzerimde bir perde uçuşuyor. Farkına varmıyorum. İşte "sonrası iyilik güzellik."
2 yorum:
bu kadar tembellik yeter, hadi ders çalışmaya :D
çok sıkıldıııııığm :D
Yorum Gönder