25 Temmuz 2012 Çarşamba

Peki

Yeryüzünün en güzel kelimelerden biri; en az "sevgi" kadar, "gökyüzü" kadar, "umut" kadar... Şair olmama gerek olmaksızın, cümle kurmaktan bile yoksunken bir "peki" gelir, kalır; söylerim, biter. Çoğu zaman karşıdakine tabiiliğin, adanmışlığın simgesi. Bazen de kırgınlığın kızmışlıktan arınarak vücut bulmasıdır o. Somutlaştırmam istenseydi, yumuşacık bir yastık derdim.




Hiç yorum yok: