Karanfilleri Çimlerde Bırakıp Oradan Ayrılan İki Yabancı

Bugün benim doğum günüm-dü. Merhaba. Merhaba,  yirmi dört yaş. Merhaba, Selin! Merhaba, okuyucu!

Bugün Selin'leydim tam dokuz saat. Şimdi hem çok yürüdüğümüzden ayaklarım hem de gün boyu güldüğümden yanaklarım acıyor. Ama hiç böyle mutlu olabileceğimi kestirmiyordum. Hele dün, mümkünse bugünü uyuyarak geçirmeye karar vermiştim ki Selin geldi aklıma. İyi ki de geldi. Ne dediysem tamam dedi Selin ve biz 10 Mart 2013 tarihinde, saat 12.03'te Karaköy'de buluştuk. Yaptığımız en güzel şeylerden biriydi bu. İstikamet Kadıköy'dü. 

Selin'in komikliği üzerindeydi bence ama o bunu bir türlü kabul etmedi. Ben çok güldüm. Ne dediyse güldüm.Yürüyecektik yine bugün ve hava nedense çok güzeldi. Onunla ne zaman buluşsak hava hep güzel oluyor. Moda sahili boyunca yürüdük. Arada dinlenelim diye çimlere oturduk. Her buluşmada birer tuhaf insanı üzerimize çektiğimizi unutmuş, oradan buradan konuşuyorduk. Bir süre sonra karanfil satan bir teyze karşımıza oturdu. Yani bildiğin bağdaş kurdu. Konuya karanfili hediye etmeden girdi... Karşıdan bize bakan biri satıcıyla kırk yıllık dostmuşuz ve yolda karşılaşıp hasretlik gideriyormuşuz hissine kapılabilirdi doğrusu (bu yönde bakışlar da edindiğimiz yalan değil). Bana ceylan gözlü deyip durdu ve hem Selin'e hem de bana ilginç bir biçimde hayatımızda ne eksikse onunla ilgili dileklerde bulundu. Kendisi falcı mıydı karanfil mi satıyordu anlayamadık tabii. Delileri her daim üzerimize çektiğimiz için (her buluşmaya bir deli şeklinde...) bugünlük garip insanların sonuna geldiğimizi düşünürken bir başkasıyla da Fenerbahçe dolaylarında yollarımız kesişti. Bu insanın ne yapmaya çalıştığıyla ilgili herhangi bir fikir edinemedim. Yürürken aniden önümüzde durup bir şeyler söyleyecekken bizim hiçbir şey olmamış gibi yola devam edişimizle çabalarının son bulduğunu biliyorum tek. Sonra gün bitti işte. Ve sonra vapur, tatlı yorgunluklar, gülüşmeler, bir sonraki buluşmada gidilecek yerler...

Şimdi güzel bir uyku gerek.

"Koşalım."

Bir de 

ne çok yedik bugün ama hala açım.

(Yazamadım bugün ama yazmayı istediğim için kendime engel de olmadım.)

.