Uzakta, denize nazır bir kafede, güzel müzikli, ısıtıcının yanında, karamelli kahve içip beyaz çikolatalı pasta yiyerek ve özleyerek bir şeyleri -garip ama neyi özlediğini bilmeden- susup düşünerek geçmişi ve geleceği, karşı masadakileri dinleyerek- onlar "hayat güzel aslinda" derken, eski bir dosta yazarak başka dostların yanında, yakında bir müzenin ziyaretçi defterine tatlı bir not bırakmış olmanın sevinciyle, ilk defa bir antikacıya girmiş olmanın verdiği tatmin duygusuyla -antikacının muhabbeti güzeldi niye çıktık kı biz oradan derken Esra'ya- iste böyleyken her şey, elimizde birkaç şişe zeytinyağıyla arsinlamisken sahili... Ben burada, böylece birkaç yıl oturabilirmişim gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder