Kızgın değilim. Düşününce ağlayacak gibi oluyorum ama üzgün değilim. Heyecanlanmıyorum diyemem, ellerimin titrediği olur ama umutlu da sayılmam. Yine de sen bunları hiç düşünme, olur mu? Üzerinde kafa yoracak şeyler değil çünkü. Çünkü, ben bile kendimi hiç anlayamıyorum artık. Kendi kendini anlayamayan birini bir başkası nasıl çözebilir?
Kızgın değilim, diyordum. İşte bunun üzerinde durabiliriz istersen. Her şeyden umudunu kesmiş ama geçmişi mutlulukla anan bir insanı dinliyorsun, bilmelisin. Hiçbir şeyden pişman değil. Yeterince ilgi görmemiş olsa da yalnızlığı... Yeterince sevilmemiş olsa da... Aptallaştıysa da aşklandıysa da unuttu ve unutulduysa da... Diyor ya şair "Sıcacıktın, aşklıydın bence." Bir zamanlar sıcacık olmak ona yetiyor.
Ben diyorum, o oluyorum, sen oluyorum, sonra hiç kimse ve sonra belki her şey... Anlamıyorsun biliyorum. Kimseler anlamıyor zaten. Yolum yok, yordamım yok, kılavuzum karga bile değil, kuşlar beni umursamıyor. İçim dolmuş, boşalamıyor. Yazamıyor, anlatamıyor, saçmalıyor, saçmalıyor, saçmalıyor...
Yoruldum geleceği düşünmekten. Peki, sence gelecek de beni düşünüyor mudur?
Gelecek demişken, herkes benim geleceğimi konuşuyor. Senin geleceğin de bu kadar konuşuluyor mu? Senin geleceğin kesin mi... Belki de gelmezsin hiç.
Bugün Moda'da bir kedi gördüm. O kadar güzeldi ki... Hiç pas vermedi, bu yüzden bir kat daha güzelleşti.
Kediler gibi anlamsız hareketler yapıyorum şu an, farkındayım ama; bilmelisin, ne yapıp edip bilmelisin ki kızgın değilim bundan böyle.
Kendime Not: Uzun zamandır yazmak istiyordun ya, bu muydu yani...
2 yorum:
bence buydu ;)
Bence de:))
Yorum Gönder