zaman geçiyor
elimde sıkıca tutuyorken
su olup aktı...
çoğu şeyde yanılmıştık besbelli
derelere taş attığımızı zannederken
biz şelalelerde yüzmüş
düşmüştük uğultulu tepelerden
bir akıntı sürükledi ardından bizi
biz:
can simitsiz...
zaman maviden laciverde aktı
küçükken çizdiğimiz resimler
toza bulandı.
sular aktı üstümüzden
çöpçüler hayal kırıklıkları süpürür oldu
insanlar hastaneleri doldurdu
biz cahiliyetimizle kürsülere konuştuk
tahtalar bilgin oldu
kalp çizdik
ok beyinlerimize saplandı...
biz hep güneş çizmiştik küçükken
dağın ardından bize gülen
büyüdük
dağlar üstümüze yıkıldı sandık
aldandık...
zaman su olup aktı avuçlarımdan
ardından bakarken düştüm uçurumlardan
güneşe bakamadım kamaşırken gözlerim
aldandım
aldandık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder