ilginç bir gün

aile içinde benim ne olmak istediğim merak ve tartışma konusu olmuştur hep.
neredeyse ben ne olmak istemişsem çeşitli şekillerde bu işin,bölümün ya da lisenin kötü yanları belirtilmiş ve sonuna bir "sen bilirsin yine de..."cümlesi eklenmiştir.aklıma gelen şöyle bir engellenme listesi var...(bunlar hayal değil önüme gelen fırsatların değerlendirilmemesi idi)

*dil bölümüne gitme konusunun ablam tarafından kapatılması
*güzel sanatlar lisesine gitme fırsatımın tepilmesi
*iç mimarlıkta okuma düşüncesinin bloke edilmesi
*mühendis olma isteğimin geri tepilmesi gibi...

öğretmen lisesi çıkışlıların %90 ının istemediği ama %90 ının yerleştiği öğretmenliklerdi ailemin istediği yer...tıp,eczacılık da isterlerdi elbet fakat puanımız ona yetmemişti.
"öğretmen olma fikri" bölümü kazandıktan sonra yerleşen bir düşünce olunca haliyle pek sıcak gelmiyordu bana.belki güzeldi ama "monoton"du ...saf bilimdi o,ona beni katamazdım.
bu bir edebiyat,türkçe ne bileyim resim öğretmenliği olsaydı belki öğretmen olmak isterdim,matematikteyse olan biteni anlatmaktı her şey.
bölüme başlayınca hem arkadaş hem üniversite yönünden "öğretmenlik"ten soğumuştum epey...
ailemi vegelecek kaygımı hesaba katıp devam etmeye karar verdim bölüme...
"başka bir meslek istiyorsam okul bitince tekrar hazırlanırım"dedim.
nasılsa hayat uzundu(?)
yaz boyu grafik tasarım bölümünü düşündüm,photoshopla ilgili netten dökümanlar bulup resimlerle oynamaya çalıştım.

fakat tekrar okuma fikri çekici gelmemeye başladı yaz sonuna doğru.
hem bölümü kazanmak için biraz resim yeteneğinin olması yetmiyordu(g.s.lisesi mezunlarını düşününce benim şansım pek azdı) hem de matematik öğretmenliği fikri çekici gelmeye başlamıştı...

yazın 2-3 kişiye ders anlatma sürecinden geçtim.
ne bileyim yararlı olduğuma dair sözler işittim.
anlatırken de kendimi kaptırdığımı,bir konuyu karşıdaki anlamadan geçmediğimi,"severek"yararlı olmaya çalıştığımı farkettim.
bu işi yapmaktan zevk almayacağımı düşünmüştüm.
zevk almayınca yararlı olamayacağımı...
yararlı olamayacaksam da yapmamamın en doğru şey olduğunu...
ama değişti işte her şey.
monoton değilmiş.
en az 25 ayrı dünya aynı ortamdayken "mono" sözcüğü hangi cümlede yer alabilir ki?

bu yıl dersimize giren ve işine hayranlığını şöyle tanımlayan tatlı insan kadar olamam belki...
o demişti ki:
"en çok sevdiğim şeyi yapıyorum,bir de her ayın sonunda bana üste para veriyorlar,var mı böyle bir iş daha?"
o kadar aşkla şevkle istemiyorum öğretmen olmayı;ama zamana bırakıyorum bunu...
yapmadan bilemem de mi?
önyargılarla yaklaşamam işime?

öyle işte...
böyle bir karar verince grafik tasarım ve resim kursuna kaydoldum bu yıl,sevdiğim şeylerle uğraşmak istiyorum zaten ben,para almak değil amacım...
"işim olsun" değil,"o işi yapayım"

bugün ilk grafik tasarım kursuma katıldım.
gerçi hep yanlış sınıflarda 10 ar dk geçirdikten sonra kendi sınıfıma ulaşabildim ama olsun(işin rezillik kısmını geçiyorum:p )
güzeldi ders işte çok şirin bir öğretmenimiz var,sınıftaki atmosferden de memnun kaldım:)
ve yeni haber teneffüste iki kız yanıma geldi ve bana bir teklifte bulundular:)
bir dergi çıkarıyorlarmış bunlar,ilköğretim seviyesinde...
üni öğrencilerinden oluşan 7-8 kişilik bir grupları varmış.
kursa da "derginin tasarımını kendimiz yapalım" diyerek başlamışlar.
bana da "katılmak ister misin?"diye bir soru yönelttiler bir tanıtımdan sonra. (okuduğum bölümü fln anlatmıştım derste ona dayanaraktı teklif)
*para işin içine girmeden yardım amaçlı bir dergi.
*arada okullara gidip öğrencilerle ilgileniyorlarmış ve hastanelere giden bir grup da mevcutmuş...
*amaç eğlenmek ve ihtiyacı olanlara sosyal destek.
*"hem işim için de iyi olacak"diye düşündüm.
*kendi yazdığım soruların çıkacağı çok yönlü bir dergi:)
*birkaç çizimimi görüp dergide bunlara da yer verebileceklerini de söylediler.
veee biraz evvel ilk toplantıma katıldım:))
çok sıcak bir grup vardı karşımda...
sanırım bu benim için yeni bir nefes olacaktı...
ilk defa böyle bir şeye katılıyordum...
ve yapacak daha önemli bir işim yoktu:)

öyle işte...
bana bu kadar çabuk karar verdirten bir şeye gönül rahatlığıyla başladım.
haydi bre hayırlısı;)