insanlar var...
kendine güvenle kendini beğenme arasındaki çizgiyi şaşıran insanlar var...
ya da "kendine güven" yanlış algılanıyor.
belki "kendini beğenmişlik" olmalı onun adı.
kendine güvenenler mütevazilik perdesi altında gizlenmeli.
kendini beğenmişler var ortada çokça, kendilerini "kendine güvenen" olarak tanımlıyorlar.
ben onlara bir sözlük karıştırmalarını öneririm.
sevmiyorum kendine güvenenleri ben.
kuytu köşede kalmışları seviyorum.
belki ben de öyleyimdir,ondandır.
bilmiyorum.
canımı sıktı biri,
"kendini beğenmiş" biri.
tam bir doruk yaşantının ortasındaydım halbuki.
kanatlarım olsa uçardım belki.
belki oturup abartırdım mutluluğumu.
bak o kendini beğenmişler naptı,yine bana ait bir güzelliği alıp yerine kendininkini koydu.
bloguma yazı oldu!
ben de sinir oldum.
4 yorum:
Kendini beğenenlere selam vermesi bile zordur zaten.
selam bile vermeyeceksin aslında ama insanları olduğu gibi kabullenmek lazım.henüz yapamıyorum bunu ama belki zamanla...çünkü bazen bakıyorsun birçok kişide var bu özellik hangi biriyle iletişimi koparcaksın?
yoklarmış gibi davranmaya çalışmaktan başka çare yok, varsa da ben göremiyorum... uzun zamandır kızdığım her türlü insanı bloga taşıyordum, ama ben yıllar sonra kendi yazdıklarımı okumak istediğimde o insanları değil, daha önemli şeyleri okumak istiyorum... bir süre yoklarmış gibi davranmaya çalışacağım, bunu yapamasam bile en azından bahsetmemeye çalışıyorum, nereye kadar başarabilirim bilmem ama sana da tavsiye ederim. yeterince kötü şey var zaten hayatta, bir de önemsiz insanlar yüzünden can sıkmaya değer mi?
değmez :)
önemsiz diyorum,sıkma canını diyorum da laf anlamıyor bu hissiyat.sinir oluyor:/
görmezlikten gelmek hoş olabilir,bi deneyelim...
Yorum Gönder