Büyük Umutlar

Bazı kitaplar hayal meyal gelip gidiyorlar zihnimde, ne bir isim, ne bir yazar hiç bir şey hatırlamaksızın... Karakterler, yaptıkları bir köşede ama hangisi neye ait hatırlayamıyorum. Great Expectations da onlardan biri imiş işte...

Dickens'ı severim, çocuklarını severim onun. Kitap içlerine gizlediği farklı karakterleri severim. Karamsar çerçeveden insanlarını alıp iyi insanlarla karşılaştırmasını severim. Aslında onun birçok kitabında vardır "umut" ama belki biraz daha fazlaydı "Büyük Umutlar" da, adı üstünde, öyle ya:) Yalnız kitabı bitirememiştim, bilmem neden yarım kalmıştı. Tabii tüm bunları filmi izlemeye başladıktan sonra anımsadım. O kitabı okuduğumu biliyordum filme başlarken; hatta yarım bıraktığımı da biliyordum ama hangi karakterler hangi olaydı anımsayamıyordum. Sonra film içinde o yaşlı deli kadını görünce anladım. Güzelim Estella'yı. Küçük Finn'i...

Filmi izlerken bol bol "Dickens görse bunları ne hisseder acaba?" diye geçirdim içimden. Birçok uyarlama film izledim ama bu filmdekiler sanki kitabın içinden çıkıp o mekana gelivermişlerdi.His işte...

Sonra başka hisler vardı, durumlar... Takılı kaldım ben...

Yağmurlu anda Finn'in resim sergisindeki hali... Bu kadar iyi oynanabilir miydi? Gözünün hiçbir şeyi görmeme durumu, bulunduğun yere ait olmama durumu. Bakma ama görmeme, duyma ama algılamama durumu...

Bir de içimizde beslediğimiz umutlar. İstediğimiz her şeyin olması ama bizim o olanların içinde olamamamız...

Küçük şeylerin büyük gözlerle görülüp, zamanın bu görülenleri eskitememe durumu. Zamanın bir şeyleri hafızada capcanlı tutma durumu.

Nefretin, "bana yapıldı ben de ona yapayım" ların can yakıcılığı...

Kalp kırıklıkları...

Ailenin hep olduğu yerde durma durumu...

Güneşin nihayet yüzünü göstermesi...

Her şeyin hiçbir şey, bir şeyin her şey olma durumu...

Umudun "sevgi" olduğu durum.

Büyük "umut" ~ Büyük "sevgi"