Naaapabilirim?

Bazen bir şeyler hep ters gider. Bazen hep içim sıkılır. Bazen sebebi çoktur, bazen yoktur. Bazense azdır çoğu şeyi gölgeleyiverir.

Kendime ne desem bilmiyorum. Bir yandan içim sıkılıyor birkaç gündür. Bir yandan sebeplerim var. Final haftasındayım, kötü sonuçlar var, korkulan bir sınav var yanıbaşımda, aynı gün bir başka sınav ve bugün bitmesi gereken bir koca ödev. Bunların hepsi için bir hafta lazım, oysa elimde olan 1.25 gün.

Günlerce(aylarca hatta) kaldıramayacağımı bildiğim bir yaşantı ise hemen birkaç gün uzaklıkta...

Sonra yanıbaşımdakiler. Bir avuç mutlu insan...En ağırı buymuş meğer. Mutsuzluğunla başkalarının mutluluğunu örtmek, belki berbat etmek...İstiyorum rol yapmak, istiyorum birkaç komik şey koymak oraya, istiyorum mutluluklarına mutluluk koymak...Fakat bazen olmuyor işte! Rol yapamayacak kadar amatör hissediyorum kendimi.Zannediyorum ki, biraz katılsam aralarına benden daha, daha fazlasını isteyecekler...

Böyle aniden geliveren bir mutsuzluk, küçük mutlulukların araya sıkıştırıldığı ama çoklarının gözden kaçtığı bir durum. Kendimi kaçırıp uzaklara götürmek istiyorum...Kimsenin mutluluğuna mutsuzluğumu katmadan, hislerimi yalnız başıma yaşayıp, yüreğim yeşerene kadar ağlamak istiyorum.

İsterdim buraya da güzel şeyler yazayım; ama ne geçip giden bir feridun konserini anlatmak istiyorum ne güzel bir paylaşımı aktarmak, ne çevremdeki sevimli insanlardan bahsetmek...

Bazen böyle çekilmez biriyim işte.
Uyuz oluyorum kendime.

"Diner bu yağmurlar, bu günler de geçer..."

Geçer biliyorum ama zamana ihtiyacım var.
Ortama ihtiyacım var.
Sakin bir kafaya ihtiyacım var.
Sınavsız bir döneme.

Okuduysan bu yazıyı mutlu ol, kendine dönüp.
Bir de sana bulaştırmayayım sıkıntımı.