Blogla ilgili açıklama yaparken genelde "ben neşeli biriyim de buraya duyguları yazınca buruklaşıyor görüntü" yahut "güzel günlerimi yazmayı sevmiyorum, onları yaşamayı ve orada bırakmayı daha çok seviyorum" demişimdir.
Duygular... Evet onları yazmayı seviyordum. Kendimi anlama çabası gibi bir şeydi bu. Bazen yazdıkça kendimce yeni tezler ortaya koyup "aa bak bunu ben hiç düşünmemiştim" diyordum. Sorguladıkça yazmak için bazı cevaplar ediniyordum, bu güzel bir şeydi. Ya da karmakarışık olan içsel şeyleri; yazarak düzene koyuyor, oradan tanımlamalar ve genellemelere varabiliyordum.
Yazmayı böyle böyle sevdim ben.
Hatta sevgimi en çok böyle ifade edebildim galiba...
Duygularımı en iyi böyle anlatabildim.
Neden anlattığımı bilmeden yaptım bunu.
"Neden?" zaten ne zor soru, insan başka bir sorudan başlamak istiyor...
Yazmak dedim ya yazamıyorum işte şu sıralar.
Uyuyamıyorum. Yazamıyorum.
Geceden gün ışıyıncaya kadar durmadan düşünüyorum. Uyuyamıyorum. Bir ara uyumuş olup, sonra da uyanamıyorum.
Oysa birkaç dakika içine gizlenmiş binlerce duygum varken yazamamak tuhaf geliyor. Öyle yoğun şeyler ki; yazınca geçmeyecek, yazınca anlatılamayacak şeyler gibi... Hani bir arkadaşına derdini anlatmadan içten içe korkarsın ya "ya beni anlamazsa?" diye, öyle. Kalemin, kağıdın, hiçkimsenin, hiçbir şeyin beni anlayamayacağını hissediyorum. Uyuyamıyorum düşüncelerimden ya da bitmek tükenmek bilmeyen hayallerimden...Belki umutsuzluğumdan, isteksizliğimden.
Umut istekmiş ya umut etmek için istemek yetermiş demek. Birçok şey isterken, belki çok güç şeyler isterken, bunların gerçekten "güç" ve "çok" olduğunu hissedip isteksizliğe doğru yürüyorum. Hissettiğim bu, hissedemediğim de bu.
Biliyorum geçicidir, böyle dönemler de oluyordur, olabiliyordur. Rutindir. Beraberinde ne çok şey götürüyor oysa...Söylemesi basit, anlatması zor. Söylediğimiz her şeyin anlaşıldığını düşünmemeliyiz sırf bu yüzden.
Güzel rüyalardan da istemiyorum biliyor musun? Umut da istemiyorum, ne olacaksa olsun. Bu kadar isteksizim ya da netim.
Elimle tutabileceğim, gözümle görebileceğim şeyleri isteyebilirdim belki.
Ama istemek umut demek dedim ya...
11 yorum:
Yazamamanın bir sebebi de içten içe seni saran, hissettiklerini layıkıyla yazıya dökemeyeceğin korkusu olabilir mi? Kimi zaman öyle yoğun hissedersin ki hangi kelimelerin bu hislere karşılık geldiğini bilemezsin, tıkanırsın!
Güzel şeyler anlıktır sonrasında küçük bir huzur kalır o'da bir kaç gün içerisinde yok olur yani mutluluğu yazamaman gayet normal.
"Uyuyamıyorum düşüncelerimden ya da bitmek tükenmek bilmeyen hayallerimden...Belki umutsuzluğumdan, isteksizliğimden."
Ne güzel demişsin. :) Ama sadece bu cümle mi güzel? Hayır, yazının hepsi çok güzel olmuş.
@Sersang
Tamamen öyle. Kendimi layıkıyla anlatamayacağımı düşünmem. Onları anlattıkça(anlatamadıkça) gözümde bayağılaşmaları...
@StummScream
Sen öyle deyince aklıma bir söz geldi:Sevinç yedi gün sürer, hüzün bir ömür boyu...
Aslında anlık olmasından çok kendimde kalmasını seviyorum, kimse bilmesin, yazdıklarım dahi bilmesim isteyebiliyorum. Ya da biriyle paylaşma ihtiyacını hüzünlü ikenden çok hissedemiyorum.Zaten mutluysam bunu çok iyi paylaşabileceğim biri yanımdaymıştır gibi geliyor.
@Azura
Teşekkür ederim Azura... Keşke yazarkenki ruh halim de güzel olsaydı:) Kısmet!
benim de "kayıp" olma durumum bu yüzden (: ne zamandır yazamıyorum (: ama uyuyabiliyorum :p
yüreğine sağlık canım.ne guzel ıfade etmıssın ifade edememeni...
@melankolikdeli
E iyiymiş bizde o da yok:P
Hemen dönmeye çalış bence yoksa dikenlitel de para kalmiycak, dahası dikenlerini de etrafa salmaya başlarsa şaşmam. Kendisi de yok gerçi uzun zamandır ama laf etmiyim diye sustum. Mazallah korkar insan:P
@Dolunay
Cümleni sevdim:)
Teşekkürler.
Bunu ifade edebildim galiba, ifade edemediğin onca şeyin yanında.
Yazın hele birde insan tatildeyse yazmak daha zor geliyordur herhalde. O nedenle olabilir. Yinede fazla bu konuya kafayı takmayıp oluruna bırakmak lazım. Bir zaman sonra yeniden gelecektir yazı yazma isteği.
"nedensiz yazmak "bu ifade kulağımı okşadıda geçiverdi.
hatırlanmayası zamanları ahtapota benzetirdimdi bir muallaklığımda.çekip götürürdü beni yaşanmayan bir mekana,orada yaşam yoktu,uyku yoktu,düzen yoktu,istek yoktu!sonradan farkettimdi ama ben o ahtapota can vermiş bulunduktan çook sonraları.
dönüp aynaya düşünce odağımı sormuş muydum,muhtemelen evet fakat neye yaramıştı! sormuş olmak içindi,geçiştirmek içindi!
o durumdan çıkmak istemiyordumdu,çıkabileceğimi de düşünmüyordumdu.her yaşantı omuzlarımda birer külfetti,içimde kalan yaşanmamışlıklarda ukte.neden çıkmazına düşmeme ramak kalmıştı.
kurtulmam olması gerekenden çok zamanınımı aldı.
taa ki UMUDA elimi verinceye dek...
düşüncelerimi görmek çok uzun zamanımı almıştı ne yazıktı,ah ne kayıptı zatı alim için.en güzel anlarımdan, en önemlisi de kendi kendimden çaldığım zamanlarımdı.
şimdi gülerim o ahtapota. elini tutar saklambaç oynarım onunla ,ip atlarım : )
kötü günler var mı,olacak tabi fakat benim umut şemsiyem var : D
derseniz ki bu adam neden bu kadar konuştu konu umut olunca susamıyorum ahali affediverin : P
son olarak pek kıymetli blog yazarı umut ağaçsa,hayal yaprak demek yanlış olmaz zati alimce.okuduğum kadarıyla kendinize hayalperest sıfatıyla tanımlamışınız,hayal etmek güzeldir dünyadan kopmadıkça hayallerinize veda ederken yaşadığınız burukluk olağan,ama nerden bilirsiniz ki başka bir hayale merhaba diyecekseniz veda bitiminde.kısmet ! şahsım adına bunu söyleyebilirim.aslında bu konu üzerine çok konuşulur ama fazla yorum mahalini kapatmamak adına kafi sanırsam :D
Yorumu birkaç defa okudum evet8-)
O kadar içten ki "umut" pek güzel göründü gözüme...
Belki dediğin gibi bitimde bir başka hayal vardır. Bitim neresiyse tabii...
Kısmet!
arada bir içtenlik süzülüyor benden de :x
saolasın.umudu eksikliğin olarak gördüğümden yazılarını pek okumuyorum -itiraf-.arasıra gözüm takılıyor işte
olmuo oğlum nan çoğul kelimecikler süzülsün ağzımdan dedimdi olmuo.sadece 1 kez yazabilmişim ,siz-biz-caz-cuz,:o
Yorum Gönder