Unutuş

Ne zaman geldiğini bilmiyorsun.

Bir anda, bir zaman bakıyorsun yerleşivermiş bir köşeye...

Misafir gibi olmuyor, sanki evin sahibiymiş gibi davranıyor.

Yadırgamıyorsun...

Sana sonsuza kadar orda kalacakmış gibi geliyor, ki böylesini istiyorsun...

Sonra bir gün, hep orda kalacağını düşündüğün günlerden belki hemen sonra, bakıyorsun yok!

Ardında birkaç eşyasını bırakıp gitmiş...

Sanki normalmiş gidişi, sanki gitmesi gerekmiş, gidecekmiş gibi düşünür buluyorsun kendini...

Bir gidişin burukluğundan ve ardında bıraktığı - artık çok da önemli olmayan- eşyalarından başka geriye bir şey kalmıyor...

Üzülüyorsun.

Bir gidişi hak etmeyen şeyler olduğundan, kalsa güzel olacağından, bir gelişin tekrarı olmayacağından, üzülüyorsun...

.
.
.