Alacalı duvarların bilmediğim yataklarında uyuyanları düşünüyorum, uyumaya gidenleri, uyuklayanları, bir annenin 'uyu artık' diyen sesini, o sesin yorgan altındaki yankısını, bitimindeki minik kahkahayı... Düşünürken bir ışık daha sönüyor renklerin içinden, kimdi, nasıldı, neden söndü... Küçülüp koltuğuma gömülüyorum -sanki izlediğim kişi uyumuş da izleyecek bir şey kalmamış gibi-
Sonra görüntüler akıyor pencereden. Başımı sürekli değişen zemine dayıyorum her şeyin geçici olduğunu kendime hatırlatırcasına...
.
4 yorum:
adına tesadüf de ya da bir isim bul:
tam "renklerin içinden" derken sen, kargo "renkerin içinde" diye seslendirdi seni..
"doğmaz sessizce"
-kader, en şakacımız-
gülümseten şeyler, adı tesadüf ya da değil... tuhaf derim belki.
birbirine karışan zamanların sızısı mı hüznü mü burku sevinci midir acaba... hangisi?
Belki hepsi birden'dir.
Yorum Gönder