Melek gibi biri olasım geliyor işte, mümkünmüş gibi. Sonra zaaflarım, insanlığa biçilmiş şeyler geçiyor aklımdan. Üstümden atamayacağım atsam insan olmayacağım -öyle yapışmış üstümüze- şeyler geliyor. İnsan bir yerden sonra hep kendini düşünüyor ya, o düşünmese başkaları tutup düşündürtüyor ya... Yine insan olmak zorunda kalıyorsun. Meleklik sana göre değil, olmuyor. Alsan nefesini koyabilsen bir kenara, belki o zaman, olurdu.
Ama işte yine de melek gibi olasım geliyor.
Kendim için değil işte. Ama düşününce olsam bile, başkasına iyi olsam, başkasındaki kötülükleri ellerimle silebilsem, onu iyi etsem kendim mutlu olmayacak mıyım? Yani ben yine kendimi mi mutlu etmeye çalışıyorum?
Ah bu insanlık...
Üzerime yapışmış bir kere.
8 yorum:
fazlası yaralıyor, çünkü kimin meleği olacaksın, kime göre beyaz kalacak ellerin? herkesin beyazı, durup baktığı yere düşen ışıkça değişiyor. sana inandığın şeyi yapmak kalıyor.
ne tuhaf bir çelişki bu değil mi ipince bir çizgi üzerinde....
bence biz melekleri gözümüzde çok büyütüyoruz :P boşver melek olmayı, insan olmanın tadını çıkar :D
çok karmaşık insan olmak. keşke bi balık olsaydım mesela, ya da zürafa falan.
Ya da bir leylek. Ya da bir kedi..
İnsan dışında, herhangi...
Bir bitki olsak da iyiydi.
Melek olmak güzel de onlar da kendi aralarında ikiye ayrılıyorlar.
İyilik meleği kötülük meleği...Hangisi?Maazallah istek kapılarınız açık olur olacağınız tutar :)
Sanırım son izlediğim Kıyamet Meleklerinin hala etkisindeyim
Sanırım :)
Yorum Gönder