Cemil...

Öğreneli saatler oldu bak; ama idrak edilmeyince edilmiyor. Hasta olduğunu öğreneli günler... Olmayınca olmuyor. Daha tam şu dakika anlayabildim. Üzüldüm. Hele birkaç şarkı dinleyince...

Geçmiş günler, çocukluk... diyemiyorum. "Geç bunları, anam babam, geç!"

Hatrımda hep o çocuk sesi.

- Ben Cemil'i seviyorum kiiiii

Hep bi' geride kalmayı tercih edeni sevme isteği...

Mütevazilikten mi bu...

Hiç tanımadım, bilmedim ki...

Ama sesini daha çok sevdim, bu Fesleğen'i sevme sebebim de sözlerinden ziyade, bundandı belki...

Eski bir kaset koyulur teybe, kayıt yapmak için hazır hale getirilir:

-Ama Cemil'li kısımları ben söyliycem!
-Tamam sen söyle, sen.


"Bir acı türkü dinliyorum yelden"