Uyuyamıyorum, başım öyle ağır ki, taşımak çok güç...
Sürekli gözlerim doluyor. Yataktan çıkamıyorum.
Dün okula gidemedim. Doktor "Neyin var?" dediğinde, "Mutsuzum." diyebildim. Bana "Keşke onun için de bir şey yazabilsem" dedi. Ama yazamıyordu. Hiçbir şey zaten istediğim gibi yazılmıyordu. Yazılanların da etkisi yoktu işte. Ulaşmıyordu. Olmuyordu.
O kadar kırgınım ki kendime. Geçen zamana... Zamanlamalara... Elimden bir şey gelmeyişine, kelimelere... En çok da onlara... Anlatamayışıma...
İçimdeki ışığı almışlar gibi şimdi...
Önümü göremiyorum.
Hiçbir şey beni bu denli üzmedi.
"sen tüm göklerdeki yıldızların ilki
sen aydınlatırsın geceyi"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder