Bir Anlığına da Olsa

Hava git gide soğuyor, yine. Bir mevsim başka bir mevsime yaklaşıyor, yaklaştıkça karışıyorlar birbirlerine, benzeşiyorlar... İç içe çokluklar... Sonra yeniden sabitleniyor renk. Sarıdan beyaza, beyazdan pembeye pembeden de kırmızıya geçiyor... Arada yeşiller, morlar, griler, toprak renkleri... Ve bir yıl daha toparlanıp gidiyor. Yaş alıyoruz, yaş satamıyoruz, ne tuhaf. Hepsi bize kalıyor. Yirmi sekiz yıllık bir Ayşe, henüz. Elimde büyüdü.


*

Yüzümü okşuyor akşam rüzgarı. Pürüzsüz, ipekten. Üşütmüyor, seviyor, iyi ol diyor, yaşa diyor. Kendim için bir nefes daha alıyorum. Oh be diyorum, iyiyim şimdi. Öyle yalnız; ama olsun. Yürüyorum. Eve gideyim diyorum, evime. Akşam olmuş. Isınırım biraz. İki lokma yerim, belki bir çorba yaparım. Mutfakta annem yine hangi erzağın yerini değiştirmiş diye söylenirim. Kavanozun birini aradığım yerde buldum diye gülümserim. Aferin bana derim çorbayı içerken, bugün de doydum. Âlâ. Ne de güzel yapmışım! Of of of, ellerime sağlık!


*

İnsanlar yeni keşifler yaparlar bu arada. Yeni hisler tadarlar. Başkalarının tattığı ama onların henüz keşfetmediği hisler. Bir kadın ilk portakallı ördek deneyimini çocuklarına tattırır, bir adam ektirdiği saçlarına bakar dikiz aynasından, uzak ülkelerin birinde yeni bir maden bulunur, bir çocuk zor bir problemi çözer, bir şehre bomba düşer, insanlar ölür, soğuk bir kasabada yoksulluk kokar bir kadının nefesi, ekmekler çıkar fırından başka bir yerde, üçüzlerine isim düşünür bir çekirdek aile, ilk defa kendi kanını görür bir kız... Ben okuldan eve, evden okula giderim bu arada. Siz hep mutlusunuz der bir öğrencim, hep gülüyorsunuz. Öyle mi, derim ve gülerim, güleriz hep birden. Mutluyuzdur bir anlığına da olsa. Yeni bir his dolar içime, sevinçle karışık şaşırmalı hüzün, olsun adı.

Sahi, yeni hisler ne zaman tükenir? Yaşanacak her hissin şaşırtmaması mıdır olgunluk? Bunu bilmiyorum henüz; ama iz üstündeyim.

Gece oldu ben yazarken. İlk uykusunu tattı biri.