Bugün kimim?

"Beni bende demen bende degilim
Bir ben vardir bende benden içeri" demiş Üstat*

Belki çok farklı bir anlamda yazılmış bir şiirdir; lakin bence insan aşık olmadan da içinde farklı benler barındırır.Çoğu zaman bir günümüzün bir günümüze uymaması, bazen kendimizi tanıyamamamız bundan değil de nedendir? Şizofrenik konuşmalar, zıtlıklarla dolu anlar; görünüşte teklik, özde çokluklar...

Bir mim göndermiş Voodoo Girl. Demiş anlat sendeki senleri...İçime dönüp görebildiğim kadarını bulup çıkarttım...

"uyuz"
Bazen bir sinir sonrası geliverir. Susmayı sever. Karşıdaki yüzbin soru sorsun yanıt vermez. Suratına ismi gibi bir ifade kondurup öylece durur. İçinden hiçbir şey yapmak gelmez. İstediğin komikliği yap, gel bağır çağır gıkını çıkarmaz. İçinden geçen ya susmaya devam etmektir ya da birden çekip gitmek...Karşıdakilerini hiçe sayar, basar gider, sokak sokak dolaşır...Hiçbir şeyi umursamaz.

"iyi mod"
Uyuzlukların arkasını süpüren odur. Pişman olur. Herkesi kırdığını, mutsuz ettiğini ve bunları nasıl düzelteceğini düşünür. Olmadık, en karamsar durumlarda herkes karamsarsa o değildir. Herkes birinden şikayetçiyse o olmaz. Karşı taraf suçluysa da o gider özür diler...Kimsenin kendi yüzünden ufacık bir zarar görmesini istemez. "Ben 2837937. kez üzüleyim ama herkes mutlu olsun" der. Bunu sahiden der...Sürpriz yapmayı, sevdiklerini mutlu etmeyi sever. Olmadık zamanlarda olmadık güzel söz sarf edesi gelir...

"deli"
Nerde bir akıl almaz öneri varsa onun peşinder gider. Deli cesareti vardır. "Bunu bir daha yapamam, ya şimdi ya asla!" "Amaaan ne olursa olsun!" cümleleri ondan çıkar. Delidir, ne yapsa yeridir derler ya öyledir işte. Korkmak, rezil olmak, korktuğu anda eğlenmek ister. Deli deli espriler yapar...

"oturaklı"
Deli olanla başa çıkmaya kalkışır, onu frenleyebildiği kadar frenler. Arayı tutturmasını sağlar bir nevi...Genelde yeni tanıyan kişilerde "naif" izlenimini bırakan kişi budur. Tanımadığı insanları tanımaya çalışır, gözlemler...Havadan sudan konuşmayı sevmez. Samimi bir konuşma için zaman geçmesini bekler. Sonra yerini diğer benlere bırakır...

"hayalci"
Bendeki benlerden en baskın olanlardan biri budur.Hayal kurar, hayalde yaşar. Gerçek dünyadan sıkılmışsa, kendini hayal dünyasına atar...Düşünceli haller kendini hayal kuranlara bırakır. Bir şeyi önce hayallerde yaşar, bu yüzden gerçek dünyanın gerçekliğini kaldıramaz. Zorluk varsa hayal kurar, sonucunu düşünür, çaba sarfeder sırf hayallerin güzelliğinden. Hayalde büyüttüğünden her şeyi, her şey daha da üzücü olur belki... Ama vazgeçmez işte, tatlıdır hayaller...

"gerçek dünyanın mantıklı insanı"
Hayalcilikten nasibini alınca kısıtlamaya çalışır hayalleri...Zamana bıraktığı her şeyi toparlamaya çalışır. Geçmişinden ders almayı, başkalarını, gerçekleri düşünür. Katıdır. Ya o an bir şey söylemeli, ya yapmaldır.

"Duygusal"
Bir diğer baskın ben. Kime sorsan bu beni bilir ya neyse...O yüzden sona bıraktım. Mantıklı olanla kavga edip dursalar da galip gelen budur. O duyguları olmadan yaşamayı "mantıksız" bulur. Mantıklı da davransan ucunda duyguları yok sayıyorsan yaşamanın ne manası vardır ki? Duygusuz yaşanır mı ki? Böyle düşünür, iyi mi eder kötü mü eder bilinmez. Çoğu zaman karamsarlığı bundandır, içine kapanışları, geceleri oturup kendini dinlemeleri...Ama sever işte böyle olmayı. Onu o yapan şeylerdendir işte...Duygusuz yaşayamaz, iç güdüleriyle, duygularıyla atar birçok adımını...Araya mantıklı adımlar girse de yol duygu yoludur...Onu kırılgan gösteren ama mutlu eden budur.

İşte öyle...Daha çok fazla ben vardır da söylemeye layık olamamışlardır...Ben en çok bu benlerle haşır neşir oluyorum. Diğer tüm benler bunlardan bir parça almış ya da yok olmaya mahkum olanlar ya da ne bileyim kendime saklamak istediklerim...

Mim için teşekkür ederim sLn' e...
Mimi Evren'e, Benan'a, zeysel'e ve melankolikdeli'ye yolluyorum. Arzu ederlerse yazsınlar:)

Sevgi ile...


*Üstat: Yunus Emre