3 Ekim 2008 Cuma

saklan

Uyku tutmuyor beni
Gel sen tut…
Fakir nakaratlarımın içine bağdaş kur

Kaybettikçe seni, bulunuyorsun içimde
Neden yoksun?
Deliydim aradım eskilerde

Nereye gitsem kendimi buluyorum
Kendimin içinde seni
Saklan içime
Bulamayayım bendeki seni

04.32 am
18 temmuz 08


p.s:birkaç hafta önce bulmuştum bunu(yazdığımı bile unutmuşum),ekleyecektim buraya yine unutmuşum...öyle işte.
bulunsun istedim.

8 yorum:

DontHurtMe dedi ki...

Kendini bulman güzel her gittiğin yerde her gittiğinle, nitekim kendinden geçer olmuş insanlık kendine ulaşma çabası ile ..

veranda dedi ki...

Okumaya başlıyorsun ve aniden fondan o güzel müzik gelir.O müzikle daha güzel olur:)

a. dedi ki...

montaigne'nin denemelerinde geçiyordu:
"kalabalıktan kaçmak yetmez.bir yerden bi yere gitmekle iş bitmez.içimizdeki kalabalıktan kurtulmamız,kendimizi kendimizden koparmamız gerek böyle durumlarda.
kırdım diyorsun zincirlerimi;
evet köpek de çeker koparır zincirini,kaçar o da ama halkaları boynunda taşıyarak"

bir yere kaçıp gittiğimde okumuştum o kitabı ve okudukça daha iyi anlamıştım kendimden kaçamayacağımı.her yerde ben var oldukça kaçmak istediklerim de benimle...

a. dedi ki...

veranda
bazen o melodi eşliğinde yazıyorum buraya,bazen onun eşliğinde okuması da keyifli oluyor fakat bazen onu silip atma dürtüsü de gelmiyor değil:)
her açtığımda blogu başlıyor çalmaya :S
sinir katsayılarımı artırıyor vs:D

bazen her yazıya bir şarkı koysak falan diyorum belki blogger öyle bir yenilik sunar pek yakında:))

buraneros dedi ki...

Uyku tutmuyor beni
Gel sen tut…
Fakir nakaratlarımın içine bağdaş kur

müthiş!..Bir durumu İfade etmek bu kadar lezzetli olabilir:))

a. dedi ki...

tşk ederim...

Evren dedi ki...

çok sevdiğim bir adamdan duydum bu kelimeleri... bana söylenmediklerini bildiğim halde, onun sözleri olmadığını bile bile avundum...
bu sözlerin sahibine, bir gece vakti aklıma düşen bu kelimelerin çıktığı yüreğe teşekkür etmek istedim...

a. dedi ki...

Evren ne kadar kocaman bir yüreğin var senin? Senin bloguna her girişimde bunu öyle hissediyorum ki...Ve bir teşekkür için, bunca durum içinde beni hatırlayıp gelmen, yorum yapman...Dünyada böyle insanlar da var işte! dedirtiyor bana, seviniyorum.

Yazdığım şey için değil, yazdığıma yorum yaptığın için değil. Kesinlikle değil! Sırf bunu söylemek için gelecek kadar "duyarlı" biri olduğun için...